Rengudu's Blog

It was already late for me. I had to be present on the pulpit before the trainees exactly at 9 a.m. Then it was 8:45. I tightened my shoe lace finally and zoomed in to my car and drove to the seminar venue which is just over 3 Km away from my home. When I pressed the brake pedal for stopping my car outside the seminar hall, I felt that something was pricking the second finger of my right leg. 'Ouch' I felt a little bit of pain, but certainly not required immediate attention. I parked my car and rushed to the seminar hall. For every alternate step of mine, the pricking brooked. 'What could be inside?' My thought rewound about 30 min and replayed from 8:30 a.m but with out success. I looked at my watch. Oh, God. It is 9:00. I virtually ran into the hall and stood on the dais before the trainees. "Good Morning friends...", I started delivering my prepared content. Being a trainer I had to move to every place inside the hall to bring a conducive learning atmosphe

I am a mother of three (ages 14, 12, 3) and have recently completed my college degree.The last class I had to take was Sociology. The teacher was absolutely inspiring with the qualities that I wish every human being had been graced with. Her last project of the term was called, 'Smile.' The class was asked to go out and smile at three people and document their reactions. I am a very friendly person and always smile at everyone and say hello anyway. So, I thought this would be a piece of cake, literally. Soon after we were assigned the project, my husband, youngest son, and I went out to McDonald's one crisp March morning. It was just our way of sharing special playtime with our son. We were standing in line, waiting to be served, when all of a sudden everyone around us began to back away, and then even my husband did. I did not move an inch... an overwhelming feeling of panic welled up inside of me as I turned to see why they had moved. As I turned around I smelled a horrib

தீபாவளி என்றாலே பட்டாசும், பலகாரமும்தான். இவை இரண்டும் கலந்து சந்தோஷம் தருவது என்னவோ உண்மைதான். ஆனால் இந்த முறை பட்டாசு வாங்க வேண்டும்s என்று சொன்ன போது எனது அருமை புத்ரி 'வேண்டாம், வாங்காதே' என்று சொன்னபோது சற்று அதிர்ந்துதான் போனேன். போன வருடம் வரை தன் பங்குக்கு வேண்டியவற்றை தானே தேர்ந்து எடுத்து வாங்கியவள்தான் அவள். இந்த வருடம் அறிவு முதிர்ச்சியின் காரணமாக 'வேண்டாம்' என்று சொல்வதிலும் காரணம் இருக்கிறது. பட்டாசுகள் வெளிப்படுத்தும் புகையினால் ஏற்படும் சுற்றுசூழல் பாதிப்புதான். காற்றில் உள்ள கார்பன்-டை-ஆக்சைடின் அளவு நூறு மைக்ரோக்ராம் இருக்கவேண்டும் என்பது தான் அளவு. ஆனால் தீபாவளி தினத்தன்று இந்த அளவு இருநூற்று ஐம்பதை தாண்டுகிறதாம். இன்னும் சில இடங்களில் இந்த அளவு நானூற்று ஐம்பதை தாண்டுகிறதாம். இதனால் ஆஸ்த்துமா உள்ளிட்ட சுவாசம் சம்பத்தப்பட்ட நோய்கள் அதிகரிக்கும் சூழல் உண்டாகும் என்று ஒரு ஆய்வு கூறுகிறது. இது ஒரு புறம் இருந்தாலும் பட்டாசு தொழிலில் ஈடுபட்டுள்ள பலர் பாதிக்கப்படுவார்கள் என்ற சமாளிப்பு வார்த்தைகள் அவளை சமாதானப்படுத்தவில்லை. "பட்டாசு தொழிலில் பெரும்பாலும

POINTED REPLIES WHEN YOU COULD HAVE HEARD A PIN DROP Field Marshal Sam Bahadur Maneckshaw once started addressing a public meeting in English at Ahmedabad. The crowd started, Speak in Gujarati. We will hear only in Gujarati." Field Marshal Sam Bahadur Maneckshaw replied, Friends, I have fought many a battle in my long career. I have learned Punjabi from officers of the Sikh Regiment; Marathi from the officers of the Maratha Regiment; Tamil from the officers of the Madras Sappers; Bengali from the officers of the Bengal Sappers , Hindi from the officers of the Bihar Regiment; and even Nepali from the officers of the Gurkha Regiment. Unfortunately there was no Army officer from Guajart from whom I could have learned Gujarati." You could have heard a pin drop. At a time when the US President and other US politicians tend to apologize for their country's prior actions, here's a refresher on how some former US personnel handled negative comments about the United States. JF

என் முழுநேரத்தொழில் எஞ்சினீரிங். அவ்வப்போது கலைத்தாகத்தை தீர்த்துக்கொள்ள நாடகம், ஓவியம் என்று ஒப்பேத்திக்கொண்டிருந்த எனக்கு வந்த சோதனையா? வாய்ப்பா? தெரியாது. எங்கள் நிறுவனத்தில் "பாதுகாப்பு வாரவிழா" வருடா வருடம் கொண்டாடுவார்கள். அவ்விழாவில் பாதுகாப்பை உணர்த்தும் வகையில் பல உபகரணங்களை காட்சிப்பொருளாக வைத்து கண்காட்சிக்கு வருபவர்களுக்கு விளக்குவார்கள். இந்த முறை என்னை ஒரு குறும்படம் எடுத்து திரையிடுமாறு கேட்டுக்கொண்டதை ஏற்றுக்கொண்டு திரைக்களத்தில் குதித்தேன். (இவ்வளவு நாள் 'பிளாகில்' உளறாததற்கு இதுதான் காரணம்) சாதாரணமாக பாதுகாப்பு பற்றிய திரைப்படங்கள் 'டாக்குமெண்டரியாக' இருந்திருந்ததால் நான் அவ்வாறு எடுக்கக்கூடாது என்று தீர்மானித்தேன். ஆகவே தனித்தனியாக ஐந்து கதைகளை தயாரித்து அதை படமாக்குவது என்று முடிவெடுத்தேன். முதலில் ஒளிப்பதிவாளர் தேடல். உடனடியாக ஒ. கே சொன்னார், என் சக பொறியாளர் சுரேஷ் குமார். பின்பு கதை, திரைக்கதை, வசனம், டைரக்ஷன் என்று என் கடமைகள் நீண்டு கொண்டு போனது. புது முயற்சியானதால் எனக்கு மேலும்,மேலும் உற்சாகமே இருந்தது. சக பணியாளர்களையும், தொழிலாள

When you find yourself low in health, you are bound to think of it as many times in any day. That keeps low in our day to day activities and lack of motivation fills in us. The following passage, which I read in an EBook definitely helps in rejuvenating us, . The Principle of Health is moved by Faith; nothing else can call it into action, and only Faith can enable you to relate yourself to health, and sever your relation with disease, in your thoughts. You will continue to think of disease unless you have faith in health. If you do not have faith you will doubt; if you doubt, you will fear; and if you fear, you will relate yourself in mind to that which you fear. If you fear disease, you will think of yourself in connection with disease; and that will produce within yourself the form and motions of disease. Just as Original Substance creates from itself the forms of its thoughts, so your mind-body, which is original substance, takes the form and motion of whatever you think about. If y

One day while walking down the street a highly successful Human Resources Manager was tragically hit by a bus and she died. Her soul arrived up in heaven where she was met at the Pearly Gates by St. Peter himself. "Welcome to Heaven," said St. Peter. "Before you get settled in though, it seems we have a problem. You see, strangely enough, we've never once had a Human Resources Manager make it this far and we're not really sure what to do with you." "No problem, just let me in," said the woman. "Well, I'd like to, but I have higher orders. What we're going to do is let you have a day in Hell and a day in Heaven and then you can choose whichever one you want to spend an eternity in." "Actually, I think I've made up my mind, I prefer to stay in Heaven", said the woman "Sorry, we have rules..." And with that St. Peter put the executive in an elevator and it went down-down-down to hell. The doors opened and she

இந்திய விடுதலைக்காக போராடி வாழ்வின் கடைசி நாட்களை, சிறையில் சித்திரவதையோடு கழித்த வீரர்களின் வீர வரலாறை உரைக்கும் கம்பீரமான அரச மரம். தினமும் நிகழும் ஒளி, ஒலி நிகழ்ச்சி. கதை கூறும் அரச மரம்.

சுண்ணாம்பு கல் குகைகள். பாராட்டங் பயணத்தின் போது. "ஜராவா" பழங்குடியினர் வசிக்கும் காடுகள். வான்டூர் கடற்கரையின் அழகிய மாலைப்பொழுது. அந்தமானின் அழகு ஒளிர்விடுகிறது.

http://en.wikipedia.org/wiki/Cellular_Jail

John Bradford, a Dublin University student, was on the side of the road hitchhiking on a very dark night and in the midst of a big storm. The night was rolling on and no car went by. The storm was so strong he could hardly see a few feet ahead of him. Suddenly, he saw a car slowly coming towards him and stopped. John , desperate for shelter and without thinking about it, got into the car and closed the door.... only to realize there was nobody behind the wheel and the engine wasn't on. The car started moving slowly. John looked at the road ahead and saw a curve approaching. Scared, he started to pray, begging for his life. Then, just before the car hit the curve, a hand appeared out of nowhere through the window, and turned the wheel. John , paralyzed with terror, watched as the hand came through the window, but never touched or harmed him. Shortly thereafter, John saw the lights of a pub appear down the road, so, gathering strength; he jumped out of the car and ran to it. Wet and

A man and his wife went on vacation to Jerusalem. While they were there, the wife passed away. The undertaker told the husband, "You can have her shipped home for $5,000, or you can bury her here, in the Holy Land, for $150."The man thought about it and told him he would just have her shipped home.The undertaker asked, "Why would you spend $5,000 to ship your wife home, when it would be wonderful to be buried here and you would spend only $150?"The man replied, "Long ago a man called Jesus Christ died here, was buried here, and three days later he rose from the dead. I just can't take that chance.”

"The Queen of Herbs" - is the most sacred herb of India. Tulsi (Ocimum sanctum), although also known as Holy Basil. Tulsi has been revered in India for over five thousand years, as a healing balm for body, mind and spirit, and is known to bestow an amazing number of health benefits. Tulsi is rich in antioxidant. Relieves stress / adaptogen, Bolsters immunity, Enhances stamina, Provides support during cold season, Promotes healthy metabolism, A natural immuno-modulator. Modern scientific research offers impressive evidence that Tulsi reduces stress, enhances stamina, relieves inflammation, lowers cholesterol, eliminates toxins, protects against radiation, prevents gastric ulcers, lowers fevers, improves digestion and provides a rich supply of antioxidants and other nutrients. An adaptogen: An adaptogen is an agent that helps the body adapt more efficiently to stress. Adaptogens reduce the intensity and negative impact of the stress caused by mental tension, emotional difficul

This article is on one of the practices widely used by Indian Brahmins all over using a Holy Grass named Dharbham or Dharbai.In all functions, auspicious or inauspicious, a performing person needs to wear a ring made of this Dharbham. But many have lost the reason of why it is to be used in the first place. What I learnt from my father is proved to be accurately correct by a Medicine Practitioner. A Doctor named Sadhashiv Rao, once visited my home. When the topic turned to many subjects, I needed to tell him about the Holy Grass namedDharbham. When I told him about the usage and the values, he could not just believe my words. So, he took out a bunch of the Dharbham from me, went straight to the clinic to take an x-ray of his palm, by covering his hand with the Dharbham. To his utter surprise, he found that the grass absorbed about 60% of the radiation! When the so powerful X-ray radiation can be absorbed by the Holy Grass,why can it not absorb the ill radiations spread over the atmosph

Recently I had an opportunity to participate in an international seminar on biodiversity at Mysore. The main objective of the 3 day seminar was to discuss urgent measures to be embraced to save our mother nature. Eminent personalites from various part of our country & abroad and research scholars had attended the seminar, presented papers and posters on different topics in which mine was one among 90 contributions. The entire function was thought provoking and a grand treat to intellect. Inaugural function was attended by persons of highest position. Shri. Madhavan nair (former chairman, ISRO), Shri. Binoy viswam (Hon'ble Minister for housing & forests, Kerala) Padmashree.M.Mahadevappa to name a few and others in similar position have attended the function and many of them stayed till the valedictory function. I knew that many politicians possess the knack of addressing public gathering on political matters with eloquence and ease. But very rarely I came across politicians

SLOW DANCE Have you ever watched kids On a merry-go-round? Or listened to the rain Slapping on the ground? Ever followed a butterfly's erratic flight? Or gazed at the sun into the fading night? You better slow down. Don't dance so fast. Time is short. The music won't last. Do you run through each day On the fly? When you ask How are you? Do you hear the reply? When the day is done Do you lie in your bed With the next hundred chores Running through your head? You'd better slow down Don't dance so fast. Time is short. The music won't last. Ever told your child, We'll do it tomorrow? And in your haste, Not see his sorrow? Ever lost touch, Let a good friendship die Cause you never had time To call and say,'Hi' You'd better slow down. Don't dance so fast. Time is short. The music won't last. When you run so fast to get somewhere You miss half the fun of getting there. When you worry and hurry through your day, It is like an unopened gift....

Why is the media here so negative? Why are we in India so embarrassed to recognize our own strengths, our achievements? We are such a great nation. We have so many amazing success stories but we refuse to acknowledge them. Why? We are the first in milk production. We are number one in Remote sensing satellites. We are the second largest producer of wheat. We are the second largest producer of rice. Look at Dr. Sudarshan , he has transferred the tribal village into a self-sustaining, self-driving unit. There are millions of such achievements but our media is only obsessed in the bad news and failures and disasters. I was in Tel Aviv once and I was reading the Israeli newspaper. It was the day after a lot of attacks and bombardments and deaths had taken place. The Hamas had struck. But the front page of the newspaper had the picture of a Jewish gentleman who in five years had transformed his desert into an orchid and a granary. It was this inspiring picture that everyone woke up to. The

One of my friend complained of an unpleasent situation prevailing in his home. He told that his mother, who is a working woman, asked him to step out of her house along with his wife and kid. He went on to say that this was not the first time but few more times earlier his mother comprehended this statement in many occasions. I enquired further and understood that there is big gap between his mother's expectations and his wife's reciprocations. This is indeed not new in joint system of family in our culture. In earlier days, i.e in male dominant days these incidents never rose to this level, but women sentiments were sacrificed and buried. Today, things are different. Women are at par with their partner both in education and in bringing wealth to the family. So side effects (both positive & negative) are bound to come as package whether fellow members of the family like it or not. But unfortunately, everyone welcomes only the wealth but not their evolution. This is the rea

பலமான தென் ஆப்பிரிக்காவுற்கு எதிராக குவாலியரில் நடந்த ஒரு நாள் கிரிக்கெட் போட்டியில் மீண்டும் ஒரு சரித்திரம் படைத்திருக்கிறார் சச்சின். ஒரு நாள் கிரிக்கட் வரலாற்றில் முதன் முறையாக இருநூறு ரன் என்ற சிகரத்தில் தடம் பதித்திருக்கிறார். வெறும் 147 பந்துகளில் அந்த சாதனையை செய்திருக்கிறார். இந்த போட்டியை பார்த்த அனைவரும் மீண்டும் இப்படி ஒரு ஆட்டத்தை காண பல ஆண்டுகள் காத்திருக்க வேண்டியிருக்கும். பாகிஸ்தான் வீரர் சயீத் அன்வரின் முந்தைய சாதனையான 194 ரன்னை முறியடித்த சச்சினை அதே பதினைந்து வயது துள்ளலோடு இன்றும் பார்க்க முடிவதுதான் அவருடைய வெற்றிக்கு காரணம். கிரிக்கெட்டின் மீது அவர் கொண்டுள்ள அளவில்லாத பற்று அவரை மேலும் பல சாதனைகளை செய்ய தூண்டும் என்பதில் சிறிதும் சந்தேகமில்லை. வாழ்க சச்சின்.

எனக்கு பத்து வயது இருக்கும். என்னையும், என் சகோதரியையும் கையைப்பிடித்து அழைத்துக்கொண்டு திருச்சி ஜங்க்ஷன் மைதானத்தில் நிகழ்ந்து கொண்டிருந்த "ஜெமினி" சர்க்கசுக்கு சென்றார் என் அப்பா. அந்த பசுமையான நினைவு இன்று T.V செய்தி ஒன்றை கேட்டவுடன் வந்தது. அதற்கும் டி.வீ செய்திக்கும் என்ன சம்பந்தம்? இருக்கிறது. அந்த சர்க்கஸில் எனக்கு ரொம்ப பிடித்த விஷயம் என்ன தெரியுமா? மிகச்சிறிய முக்காலியில் தன் நான்கு கால்களையும் நெருக்கி வைத்துக்கொண்டு நின்றுகொண்டிருந்த கண்களை கவரும் அந்த ஆறு புலிகள். நடுவில் நின்றிருந்த அந்த ஆசாமி கையிலிருந்த சாட்டையை சுழற்றியதும் தாவிப்பாய்ந்து நெருப்பு வலையத்திருக்குள் நுழைந்தன அந்த புலிகள். கம்பீரமான கர்ஜனையுடன் மீண்டும் முக்காலியில் நின்று கொண்டன. இன்னமும் மெய்சிலிர்க்கும் காட்சி. பிறகு பதினைந்து வருடங்களுக்கு பிறகு நண்பர்களுடன் மைசூர் மிருகக்காட்சி சாலையில் கூண்டுக்குள் அங்கும், இங்கும் ஆவேசமாக அலைந்து கொண்டிருந்த பெரிய வெள்ளைப் புலியைப் பார்க்கும் போதும் சிலிர்த்தது. புலி என்றாலே கம்பீரம் கலந்த அழகு. அதனால்தான் இந்தியாவின் தேசிய விலங்காக புலியை வைத்துள்ளார்க

"We owe a lot to the Indians, who taught us how to count, without which no worthwhile scientific discovery could have been made!" Albert Einstein "If there is one place on the face of earth where all the dreams of living men have found a home from the very earliest days when man began the dream of existence, it is India!" French scholar Romaine Rolland "India is the cradle of the human race, the birthplace of human speech, the mother of history, the grandmother of legend, and the great grand mother of tradition. Our most valuable and most astrictive materials in the history of man are treasured up in India only!" Mark Twain "So far as I am able to judge, nothing has been left undone, either by man or nature, to make India the most extraordinary country that the sun visits on his rounds. Nothing seems to have been forgotten, nothing overlooked." Mark Twain "She (India) has left indelible imprints on one fourth of the human race in the course

கதிரவனின் சுழற்சியை கொண்டு வகுக்கப்பட்ட தினத்தை வைத்து கொண்டாடப்படும் ஒரே பண்டிகை "பொங்கல்"தான் என்று சொல்லலாம். உத்ராயனத்தின் முதல் தினமாக "பொங்கல்கொண்டாடப்படுகிறது. உத்தராயணம், கதிரவன் வடக்கு நோக்கி பயணிக்கும் நாட்கள். நமது கலாச்சாரத்தில் உத்தராயணம் மிகுந்த முக்கியத்துவம் வாய்ந்ததாக கருதப்படுகிறது. "மகர சங்கராந்தி' என்று அழைக்கப்படும் பொங்கல் தினம், சூரியன் மகர ராசியில் நுழையும் நாள். அனைத்து இந்து ஆலயங்களிலும் மணியோசையுடன் சங்கு முழக்கத்துடன் இந்த நாள் கொண்டாடப்படுகிறது. புது மண் சட்டியில் பொங்கல் பொங்க, " இந்த வருடம் இல்லை பஞ்சம்" என்பதை மகிழ்ச்சி பொங்க முழங்குகிறார்கள். பொங்கலுடன் சேர்ந்து, இனிப்புகளும், செங்கரும்பும் சேர்ந்து அறுவடைதிருநாளை அமோகமாக வரவேற்று, வரும் விருந்தினர்களுக்கு உணவு படைத்து மகிழ்வதே இத்திருநாளின் சிறப்பாக அமைகிறது. விவசாயிகள் சூரியக்கடவுளை நன்றியுடன் வணங்கி, தமக்கு உதவிய காளைகளுக்கு கொம்பில் வர்ணம் பூசி, அழகு படுத்தி பூஜை செய்கிறார்கள். பொங்கலுக்கு முந்திய தினமான "போகி" அன்று 'பழையன கழிதலும், புதியன புகுதல